اطلاعاتی جالب درباره ۶ فسیل شگفت انگیز از دایناسور‌ها + تصاویر

فسیل‌ها کمک می‌کنند که بدانیم دایناسور‌ها در طول حیات یا در دوران مرگشان چه کاری انجام می‌دادند.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از لیست ورس، فسیل‌ها همیشه مدرکی برای اثبات وجود دایناسور‌ها بوده اند؛ دو نوع از فسیل وجود دارد. یکی اعضای بدن موجودات مثل استخوان‌ها و دندان‌ها که در واقع نوع فسیلی می باشد که بیشتر ما به آن شناخت داریم و بیشتر در مورد آن‌ها گفت‌وگو می‌شود، اما مورد دوم فسیل‌هایی مثل رد دندان‌ها و جای پا هستند.

در طی سالیان سال، انسان‌ها  با کاوش هایشان فسیل‌های جالبی را پیدا کرده اند. در واقع این فسیل‌ها کمک می‌کنند که بدانیم دایناسور‌ها در طول دوران‌های مشخص یا در دوران مرگشان چه کاری انجام داده اند. برخی از فسیل‌ها نیز به ما اجازه می‌دهد که متوجه شویم آشکار دایناسور‌ها در دوران فرمانروایی آن‌ها بر زمین چگونه بوده می باشد.

دو دایناسور در حال مبارزه

در حیات وحش بی قانون اینکه حیوانات یکدیگر را می‌کشند و می‌خورند چیز عجیبی نیست. این موضوع در مورد دایناسور‌ها هم مستثنی نیست و در سال ۱۹۷۱ محققان در صحرای گبی در مغولستان بقایای دو دایناسور را کشف کردند که در حال مبارزه بودند و  قصد داشتند یکدیگر را بکشند. با این حال، این مبارزه هیچ برنده‌ای نداشت. هر دو دایناسور یا یکدیگر را کشته اند و یا بعد از فرو ریختن تپه شنی بر رویشان، زیر آن دفن شده اند. شرایطی که سبب شد فسیل آن‌ها در حالی که مشغول مبارزه بودند برای ۷۴ میلیون سال همچنان باقی بماند.

رد پای یک تیرانوسوروس

در سال ۱۹۳۸، رولند برد، محقق موزه زمان طبیعی آمریکا، فسیل‌های فوق العاده جالبی را از دایناسور‌ها پیدا کرد که حاوی رد پای ۱۱۱ میلیون ساله یک دایناسور گیاه خوار بود که توسط یک تیرانوسوروس پی‌گیری می‌شد. محققان نمی‌داند که در نهایت چه تصادفی افتاده می باشد، اما فرض‌های جالبی می‌زنند. عده از آن‌ها باور دارند که تیرانوسوروس دایناسور گیاه خوار را دنبال می‌کرده و حتی پیروز شده آن را با دهان بگیرد، اما برخی از آن‌ها هم معتقدند که دایناسور تیرانوسوروس در واقع دنبال شکار آن نبوده بلکه آن را به دلایلی با احتیاط دنبال می‌کرده می باشد.

شکارچی که خودش شکار شد

پرندگانی مثل عقاب ماهی گیر می‌توانند با ماهیانی که از آب شکار می‌کنند، زندگی کنند، اما آن‌ها اولین موجوداتی نیستند که از ماهی تغذیه می‌کنند. حیواناتی که توانایی پرواز دارند، از زمانی که به خوبی پرواز کردن را می‌آموزند به شکار ماهی می‌پردازند. مثل بال سور‌ها یا خزندگان بالدار در زمان میانه زیستی. آن‌ها اولین موجوداتی بودند که پرواز می‌کردند. آن‌ها نه تنها یک پرنده، بلکه یک خزنده بودند که با دایناسور‌ها و تمساح‌ها ارتباط زیادی داشتند. بال سور ها، خزندگان و دایناسور‌ها همگی در گروهی به نام آرکوسور‌ها دسته بندی می‌شوند.

دو دایناسور در حال مبارزه

در سال ۲۰۰۹، محققان فسیل‌های ۱۵۵ میلیون ساله یک پتروسور (بال سور) با یک ماهی کوچک در آلمان پیدا کردند. محققان از جایگاه‌های غیرمعمول این فسیل‌ها دریافتند که یک صحنه شکار غیرمعمولی را کشف کرده اند. این پتروسور مشغول کار روزانه خود یعنی شکار بوده می باشد که به وسیله یکی از پرتو بالگان گرفتار می‌شود و آن را به اعماق آب‌ها می‌برد. نهایتا هیچکدام از آن‌ها نمی‌توانند از چنگ دیگری عقب‌نشینی کنند و هر دو کشته می شوند.

کودک دایناسوری که قرار بود به وسیله مار خورده شود

تخم دایناسور‌ها  به دلیل اندازه کوچکشان، همیشه از سوی حیوانات کوچک‌تر در معرض خطر قرار داشته اند. در سال ۱۹۸۴، محقق‌ها فسیل ۶۷ میلیون ساله یک Sanajeh indicus (گونه از‌ مار‌های منقرض شده) را پیدا می‌کنند که قصد داشت یک جوجه دایناسور را ببلعد. این کشف در گجرات هند صورت گرفت. البته محققان نتوانستند نوع این دایناسور را مشخص کنند، اما معتقدند که این تخم‌ها به نوعی از دایناسور‌های گیاه خوار و گردن دراز بوده می باشد. مار در شرف خوردن تخم‌ها و جوجه‌ها بوده که کاشانه خراب و غرق در گِل می‌شود تا نهایتا این فسیل ایجاد شود. کاوشگران گمان می‌کنند که این گِل و لای ناشی از بارندگی های شدید بوده می باشد.

دایناسور‌ی در کنار فرزندانش

در سال ۲۰۰۳، بقایای ۳۵ دایناسور گیاهخوار که بیش از ۱۲۵ میلیون سال پیش مرده بودند، کشف شد. این دایناسور‌ها از گونه «سیتاکوسور» بوده اند که به آن‌ها طوطی خزندگان هم می‌گویند. نسخه بزرگسال این دایناسور‌ها حدود یک متر ارتفاع دارند و روی دو پا راه می‌روند، تخم می‌گذارند، منقاری شبیه به طوطی دارند و از میوه‌ها تغذیه می‌کنند. از بین ۳۵ دایناسور تنها یک مورد از آن‌ها بالغ بوده و بقیه دایناسور‌های جوان‌تر بوده اند از این رو به نظر می‌رسد که فرزندان دایناسور بالغ هستند.

 همه فسیل‌ها در حالت ایستاده بوده اند که نشان می‌دهد همگی آن‌ها در یک لحظه کشته شدند. محققان از علت مرگ آن‌ها مطمئن نیستند، اما برخی نظریه‌ها نشان می دهد که این موجودات بر تاثیر طغیان و فوران آتشفشان یا سقوط نامنتظره منزل  آن‌ها در زیر زمین کشته و دفن شده اند. این کشف نشان می‌دهد که سیتاکوسور‌ها پس از تولد از بچه‌های خود مراقبت می‌کنند، تصادفی که در خزندگان نادر و در بین پرندگان معمول می باشد. همینطور دلیلی می باشد که نشان می دهد دایناسور بیش از تمساح، به پرندگان نزدیکترند.

دایناسوری که به شکل میلیون‌ها سال پیش پیدا شد 

فسیل‌های دایناسور به ندرت دست نخورده یافت می‌شوند. استخوان‌ها، دندان‌ها و در موارد نادر، بافت‌های فسیل شده معمولاً شواهدی می باشد که محققان برای اثبات وجود یک دایناسور ارائه می‌دهند. حتی میزان کمی فسیل که با گوشت و پر پیدا شده اند به ندرت به  آنچه که دایناسور‌ها در دوران حیات بوده اند شباهت دارد؛ بنابراین می‌توان اندیشه کرد که محققان وقتی دستان خود را روی فسیلی ۱۱۰ میلیون ساله گذاشتند که دقیقا مشابه ظاهرش در دوران حیات بود، چقدر شگفت‌زده و متأثر شدند. این فسیل ۵ متری مربوط به یک ندوزارور بود و به صورت تصادفی در معدنی در کانادا پیدا شد. این نوع از دایناسور مقیاسی نزدیک به کرگدن‌های امروزی داشته و وزن آن هم هزار و ۳۶۰ کیلو گرم بوده می باشد.