طرز تهیه و خواص سرکه انگبین سنتی (سکنجبین)

دوستی با سرکه انگبین و خواص آن

سرکه انگبین یا سکنجبین که بر پایه عسل تهیه شود خواص درمانی زیادی دارد و سموم بدن را پاکسازی میکند.

سرکه انگبین یا سکنجبین یکی از نوشیدنی های سنتی و بینهایت پرطرفدار ایرانی میباشد که علاوه بر خوشمزه و گوارا بودن ، از نظر طب سنتی ، خواص زیادی برای سلامت دارد. خواص این شربت به قدری زیاد میباشد که ابوعلی سینا کتابی به نام ” منافع الشراب  المسمی سکنجبین ”  به زبان عربی متن میباشد که در سال 1547 به زبان لاتین ترجمه شده میباشد.

ناگفته نماند که شربت سکنجبین در قدیم با عسل تهیه میشده میباشد و مطالب طب سنتی درباره خواص سرکه انگبین مربوط به همین نوشیدنی سنتی میباشد. امروزه به دلیل گران بودن عسل ، شربت سرکه انگبین را با شکر و نبات تهیه میکنند.

معمولا مصرف سرکه انگبین را برای دفع اخلاط تبهکار از بدن توصیه میکنند.

طبع سرکه انگبین در طب سنتی

سنکنجبین طبع میانه ای داشته و متعادل‌سازی کننده مزاج میباشد. البته میتوانید طبع سکنجبین را برای افراد سردمزاج و گرم مزاج تا حدودی تبدیل دهید.

مثلا اگر گرم مزاج هستید میتوانید مقداری خیار رنده شده به شربت افزایش کنید یا اگر در فصل عید نوروز زیادی هله هوله خورده اید میتوانید مقداری عرق کاسنی که مزاج سرد و خنکی دارد به سکنجبین افزوده و همراه با کاهو میل نمایید.

اگر سرد مزاج هستید میتوانید چند شاخه نعنای تازه که طبع گرمی دارد را خرد کرده و در سرکه انگبین بریزید تا عطر و عصاره نعنای تازه را به خود بگیرد.

خواص سرکه انگبین

– اگر مقدار سرکه در سرکه انگبین زیاد شود ، طبع آن سرد شده و برای خراش معده و روده مناسب نیست.

– اگر شیرینی آن زیاد شود ، طبعش گرم شده و بینهایت چاق کننده خواهد شد.

– سکنجبین متعادل کننده حرارت و التهاب کبد میباشد و صفرا را کاهش میدهد و از عطش می کاهد.

– باز کننده عروق و مجاری بدن میباشد

– پاکسازی کننده خون و رفع  کننده غلظت خون میباشد

– شربت سرکه انگبین به پاکسازی کبد، معده ، کلیه و مجاری ادراری کمک میکند.

– برای دفع سنگ کیسه صفرا و سنگ کلیه مفید میباشد.

– شربت سکنجبین به از بین بردن سوزش سر دل و رفلاکس اسیدی معده کمک میکند.

– سبب کاهش التهاب مفاصل و آرتریت میباشد.

– بدن را عفونت‌زدایی کرده و باکتری ها و قارچ ها را از بین میبرد.

– فشار خون را کاهش میدهد.

– از بروز سکته قلبی و مغزی پیشگیری میکند.

– سبب کاهش قند و چربی خون میشود.

– برای درمان بیماری های پوستی از جمله ویتیلیگو ، خارش ، کهیر، اگزما و پسوریازیس مفید میباشد.

– سبب افزایش انرژی میشود.

– نفخ معده را از بین میبرد.

– اگر برای تهیه سرکه انگبین عرق نعنا را با سایر عرقیات گیاهی جانشین کنید، خواص درمانی متفاوتی پیدا میکند.

– برای پاکسازی معده میتوانید آن را  با عرق شاه تره و کاسنی مخلوط کنید.

– برای سلامتی معده میتوانید ان را با عرق بابونه، شیرین توضیح و بومادران ترکیب کنید.

– اگر سرکه انگبین را با آویشن و پونه مخلوط کنید خاصیت آنتی بیوتیک پیدا میکند.

– ترکیب سنبل الطیب ، گل گاوزبان و اسطوخودوس سبب ایجاد خاصیت  آرام بخش و خواب آور در شربت میشود.

– ترکیب سرکه انگبین با عرق خارخاسک، خارشتر و کرفس به پاکسازی کلیه ها و دفع سنگ کلیه کمک میکند.

– ترکیب سرکه انگبین با عرق گزنه ، مریم گلی و شنبلیله برای بیمار دیابتی مفید میباشد.

– برای کاهش فشار خون میتوانید عرق برگ زیتون و گردو به آن افزایش کنید.

– برای کاهش چربی خون میتوانید عرق زیره ، شوید و زنیان به آن افزایش کنید.

موارد منع مصرف سرکه انگبین

زنان باردار نباید از این شربت استفاده کنند.

اگر خراش معده دارید باید در مصرف این شربت احتیاط کنید. در صورت میل‌کردن به مصرف باید مقدار سرکه را کاهش داده ، عسل بیشتری به آن بیفزایید و به جای عرق نعنا از عرق شیرین توضیح در تهیه شربت  استفاده کنید.

مواد لازم سرکه انگبین سنتی

طرز تهیه سرکه انگبین سنتی

پایان مواد به جز آب را با هم مخلوط نموده و هر دوران که میل‌کردن به نوشیدن شربت داشتید 5 لیوان آب به آن افزایش کرده و میل نمایید.

برای این که بیشترین منفعت دارویی را از شربت سرکه انگبین ببرید بهتر میباشد در زمستان با آب نیم گرم و در تابستان با آب سرد این شربت را بنوشید و برای سرد کردن آن از یخ استفاده نکنید.

برای افراد لاغر از سرکه انگور و برای افراد چاق از سرکه سیب برای تهیه شربت استفاده کنید.

برای افراد گرم مزاج میتونید مقدار عسل را کاهش دهید و برای افراد سرد مزاج میتوانید مقدار عسل را افزایش دهید.

دوران مصرف درمانی سرکه انگبین برای دفع اخلاط تبهکار 3 هفته ای میباشد. میتوانید شربت سرکه انگبین سنتی را به مدت سه هفته ، روزانه 2 لیوان ، 2 ساعت بعد از وعده غذایی بنوشید. یک هفته استراحت بدهید و دوباره در صورت نیاز دوران سه هفته ای را ازسرگیری کنید.